ประวัติความเป็นมา

"ขนมน้ำตาลปั้น"

หากย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 20 ปีก่อน ขนมในงานวัดที่เด็กจะมีความสุขกับรสชาติ และรูปแบบ คงหนีไม่พ้น “น้ำตาลปั้น” อมยิ้มโบราณที่คนขายจะนั่งปั้นขึ้นรูปด้วยมือ โดยมีไม้เสียบไว้สำหรับถือ ไม่ว่าจะเป็นตัวสัตว์ หรือดอกไม้รูปแบบต่างๆ เช่น ลิงตกปลา นกแก้ว มังกร ไก่ กุหลาบ วึ่งปัจจุบันนี้ เรียกได้ว่า  แทบหาไม่ได้

รสชาติของน้ำตาลปั้นจะออกหวานอ่อนๆไม่มีกลิ่นที่หอมหวนชวนกินอย่างอมยิ้มฝรั่งซึ่งจะหวานแหลมและมีกลิ่นหอมหลากหลายจากการใส่กลิ่นสังเคราะห์ต่างๆลงไป เมื่ออมน้ำตาลปั้นที่เพิ่งปั้นเสร็จใหม่จะรู้สึกอุ่นๆในปากเนื่องจากมีการคายความร้อนออกจากน้ำตาลปั้นที่กำลังแข็งตัว หากจะให้ชื่อน้ำตาลปั้นว่า “อมยิ้มร้อน”ก็คงไม่น่าเกลียดเท่าไหร่นัก คุณสมบัติที่น้ำตาลปั้นเหนือกว่าอมยิ้มฝรั่งอยู่บ้างในบางข้อนั้นน่าจะอยู่ที่น้ำตาลปั้นละลายช้ากว่าทำให้อมได้นานกว่าและใช้ความละเอียดอ่อนของฝีมือในการปั้นขึ้นรูปมากกว่า

ทุกวันนี้เราไม่อาจพบเห็นแผงลอยขายน้ำตาลปั้นได้อย่างง่ายดายอีกต่อไปแล้ว ส่วนหนึ่งอาจเป็นเพราะพ่อแม่ผู้ปกครองสมัยใหม่หลายรายซึ่งมีความรู้ความเข้าใจรายละเอียดเกี่ยวกับการดูแลสุขภาพมากขึ้น ทำให้มีความกังวลถึงความสะอาดปลอดภัยในการที่จะซื้อขนมหวานจากน้ำตาลที่มีสีสันฉูดฉาดให้แก่บุตรหลานของตน(แม้แต่ตัวผมเองหากได้พบเจอแผงลอยขายน้ำตาลปั้นก็ยังเลือกที่จะซื้อน้ำตาลปั้นสีขาวซึ่งไม่ใส่สีผสมอาหารที่ดูฉูดฉาดบาดตาครับ) ณ จุดนี้เองได้ส่งผลถึงครอบครัวผู้ค้าน้ำตาลปั้นซึ่งรู้สึกว่ากำไรตอบแทนจากการขายน้ำตาลปั้นนั้นไม่คุ้มค่ากับแรงกาย แรงใจและระยะเวลาซึ่งสูญเสียไปในการประดิดประดอยเจ้าของหวานเสียบไม้อันจ้อยเหล่านี้ ทำให้ครอบครัวลูกหลานของช่างน้ำตาลปั้นต่างๆพากันปิดตัวเองลงไปเรื่อยๆอย่างน่าใจหาย

 "อนาคตของขนมโบราณ น้ำตาลปั้น อาจจะไร้ผู้สืบสานรอคอยเพียงการที่จะสาบสูญไป"

บรรณานุกรมออนไลน์

“น้ำตาลปั้น ขนมเด็กโบราณ". [ออนไลน์]
        เข้าถึงได้จาก : https://live.phuketindex.com/th/smilingly-ancient-candy-6844.html.
       (วันที่ค้นข้อมูล : 13  ตุลาคม พ.ศ. 2559) .



This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.